“CAN” VE “SU” İLE BİTEN İSİMLER

1990 senesi. Evli arkadaşlarım çocuk sahibi olacaklar. Daha doğuma var, bebeğin cinsiyeti belli değil. Ancak isim bulma çabası içindeler. Etraflarındaki herkesten isim önerileri alıyorlar.

O dönemlerde “can” ve “su” ile biten isimler çok modaydı. Kızlar için Bilgesu, Cansu, Pelinsu, Aysu gibi “su” ile biten isimler kullanılırken, erkek çocuklar için Alican, Muratcan, Berkecan, Oğulcan gibi “can” ile biten isimler tercih edilirdi.

İki ay kadar sonra bir gece arkadaşlarımızın evinde oturuyoruz, çaylar içiliyor, sohbet ediliyor. Bebeğin cinsiyeti belli olmuş. Bir erkek. Dolayısıyla konu tekrar isim önerilerine geldi.

Herkes kendince öneride bulunuyor, müstakbel anne-baba türlü bahanelerle beğenmiyor.

— Oğuzcan ya da Mertcan’a ne dersiniz?

— Olmaz, beğenmedik.

— Peki Kerimcan olsun.

­— Yok olmaz, onu da beğenmedik.

— Uğurcan’a ne dersiniz?

­— Ya, bilmem ki?

Sessizce önerilen isimleri dinlerken aklıma müthiş bir şaka geldi. Bunu yapmalıydım.

— Buldum! Bu ismi kesinlikle çok beğeneceksiniz, hem de “can” ile bitiyor.

­— Çabuk söyle, nedir?

— Patlıcan!

Dakikalarca güldüğümüzü hatırlıyorum. Bu arada bebeğin ismi “can” ile biten bir isim olmadı...