DÖNÜP BAKMADI BİLE…

1985 yılının Nisan ayları. Girişimci bir arkadaşım Abant’a günübirlik bir gezi düzenlemiş. Sabah erkenden yola çıkılacak, akşama kadar göl kenarında zaman geçirilip geri dönülecek.

Ben de çağırıldım. Ancak tahmin edersiniz ki “Gitarını da alsana” cümlesine maruz kalıp “mütemmim cüz” haline gelmiş gitarımı da yanıma aldım.

O tarihlerde şimdiki gibi otoyol yok, birkaç saat süren yolculuk sonrasında öğle saatlerine doğru Abant’a vardık. Otobüs bir kenara park etti. Otobüsten sandalyeler, portatif masalar, mangallar, köfteler indirildi. Göl kenarına yerleşerek güne başladık.

Hava oldukça serindi. Göl üzerinde bazı bölgelerde yüzen buz parçaları bile vardı. Elimi suya soktuğumda parmaklarımın donduğunu hissettiğim halde tura katılanlardan iki kişi biraz merak, biraz da kızlara hava atmak için göle girdiler.

Bir yandan muhabbet, bir yandan mangal keyfi devam ediyor. Arada gitar çalıp şarkı söylüyorum. Ortam harika.

Derken tam bulunduğumuz yere bal köpüğü renginde, pırıl pırıl bir Rolls Royce yanaştı. Bizden 5-10 metre ileride durdu. Şoför araçtan inip arka taraftan dolaşarak sağ arka kapıyı açtı. İçinden gri cübbeli, sarıklı, sakallı bir adam indi. Göle doğru yürüyüp göl kenarına çömeldi ve seyretmeye başladı.

Hepimiz gelen arabaya ve inen adama bakıp duruyoruz. Ben ise “biraz daha dikkatli” bakıyorum, çünkü gelen adam Yusuf İslam. Yani eski adıyla Cat Stevens. O aralar Türkiye’ye çok sık gidip geliyor.

Hemen gitarımı alıp başladım.

“Now that I’ve lost everything to you
You say you wanna start something new
And it’s breakin’ my heart you’re leavin’
Baby, I’m grieving”

Cat Stevens’ın en sevdiğim parçalarından birini, Wild World’ü çalıp söylüyorum. Duymaması imkansız, aramızda en fazla 10 metre var. “Birazdan kalkıp yanıma gelecek, beraber çalıp söyleyeceğiz, fotoğrafımız çekilecek ve ben yıllarca saklayacağım” hayalini kurarak çalmaya devam ediyorum. Ama nafile... Dönüp bakmadı bile. Gölün suyuna bir süre daha bakıp “erdikten” sonra kendisini bekleyen Rolls Royce’a binip uzaklaştı.